Wet arbeidsmarkt in balans

Reactie

Vraag1

Het begrip Flex wordt erg eenzijdig bekeken, het lijkt haast een vies woord en synomniem voor uitbuiten van de medewerkers. Terwijl onze bedrijfsvoering juist maatschappelijk bijdraagt via hetzelfde Flex; er zijn regelmatig 50plussers uit de ww weer in (specialistich) werk heringetreden via onze flex-opstap. Juist omdat er iets als flex is, is het mogelijk om met de doelgroep werkeloze 50-plusser aan de slag te gaan. Wat begint als flex (levert weer contacten wen werkervaring op) eindigt vaak in langdurig werk of vast contract bij onze klanten. Ons bedrijf betaalt daarbij ook vaak meer dan marktconform.

Toch gaan wij in de voorstellen "als vervuiler" betalen. Dat voelt niet goed, we helpen mensen aan het werk, maar omdat Flex eenzijdig en als slecht gezien wordt, moeten wij gaan meebetalen. Verder is het denk ik zo dat de arbeidsmarkt nou eenmaal een bepaalde kant op ontwikkelt. Als overheid kun je tegenstribbelen en proberen met wetten en heffingen de ontwikkelingen tegen te gaan, maar is er geen houden aan. Zie hoe onze samenleving verandert door bijvoorbeeld internet en social media. De individualisering slaat overal toe, de samenleving zit in een omslag, daar gelaten of dat (altijd) goed is. Het oude model dat de vakbonden graag aanhangen, een baan voor je leven, is gewoon niet meer van deze tijd. Alles gaat 'sneller' wisseling in werk dus ook.

Kortom: 1) Flex biedt juist ook kansen, in uw aanpak en wetsvoorstellen onderbelicht. 2) Tijden veranderen, het is niet wijs daar tegenin te willen stribbelen. Beter is mee te bwegen en randvoorwaarden te scheppen. Bijvoorbeeld door iets te doen aan de uitbuiting van een grote groep flexers, zzp'ers: zorg er voor dat deze groep niet en masse benadeeld wordt door de financiële markten als het om pensioenen gaat. Daar zit onrecht dat in mijn ogen veel beter bestreden kan worden en bijdraagt aan de randvoorwaarden die flexwerk verduurzamen.