Invoeringsregeling Omgevingswet

Reactie

Vraag1

In de aanwijzingen wordt er geen rekening mee gehouden dat begrenzingen niet altijd zijn gebaseerd op geometrische principes, maar op relatieve ligging van locaties ten opzichte van een ander en ten opzichte van dynamische verschijnselen. Twee voorbeelden daarvan zijn de aanwijzing van de Grensmaas en de laagwaterlijn.
Het Rijk beheert de Grensmaas tot de landsgrens en niet de geometrische begrenzing in “Aanwijzing en geometrische begrenzing beperkingengebieden oppervlaktewaterlichaam in beheer bij het Rijk, geen kanaal”. Bij de oorspronkelijke aanwijzing is de Maas, of meer nauwkeurig de Grensmaas tussen Borgharen en Stevensweert/Wessem, geometrisch aangegeven wat betreft de begrenzingen op Nederlands grondgebied en thematisch wat betreft de begrenzing tot de landsgrens. De thematische begrenzing tot de landsgrens is in de originele aanwijzing te zien dat de kaart is ingekleurd tot waar op het onderliggend kaartbeeld de landgrens lag. Nergens is ligt er een gat tussen landgrens en begrenzing of is, een deel van België aangewezen als Nederlands oppervlaktewaterlichaam in beheer bij het Rijk. Dit is anders in de voorgestelde begrenzing. Deze loopt tot 40 meter in België en andersom tot 60 meter van de Belgische grens. Overigens ontgaat mij de logica van het aanwijzen van Belgisch grondgebied als in beheer van het Rijk.
De zandmotor voor de Westlandse kust. Volgens de “Aanwijzing en geometrische begrenzing beperkingengebieden oppervlaktewaterlichaam in beheer bij het Rijk, geen kanaal” bestaat deze niet en is dit water. Volgens de bepaling van het “beperkingengebied waterstaatswerk de Noordzee, de zone tussen duinvoet en laagwaterlijn” behoort deze tot de zone tussen duinvoet en laagwaterlijn en is de werkelijke duinvoet niet beschermt (even ten zuiden van dit gebied zou deze zone zelfs helemaal niet bestaan). Feit is echter dat de zandmotor verplaatst en zich helemaal niet houdt aan geometrische begrenzingen. .

Bijlage