Meldplicht leveringsonderbrekingen hulpmiddelen

Reactie

Vraag1

De InkoopAlliantie Ziekenhuizen volgt de reactie van het Zorg Inkoop Netwerk Nederland:
Het openbaar maken van de informatie rondom een melding is noodzakelijk om de continuïteit van zorg te kunnen borgen. Op dit moment worden zorginstellingen vaak pas zeer laat geïnformeerd over leveringsproblemen; soms pas op het moment dat een hulpmiddel al helemaal niet meer beschikbaar is. Door tijdige informatie is het mogelijk om te onderzoeken welke alternatieven hulpmiddelen geschikt en beschikbaar zijn. We onderschrijven de argumenten zoals in het wetsvoorstel beschreven; die benadrukken dat zorginstellingen tijd nodig hebben om interne processen aan te passen of zorgprofessionals op te leiden gebruik te maken van alternatieven hulpmiddelen. Daarnaast zien we ook het belang voor de openbaarmaking voor de leveranciers van alternatieve hulpmiddelen.
Door het wegvallen van een hulpmiddel ontstaat druk op de markt waardoor de beschikbaarheid van alternatieven onder druk komt te staan. Doordat ook de leveranciers van alternatieven tijdig zijn geïnformeerd wordt het mogelijk hun productie of distributie (bij een meer lokale onderbreking) aan te passen zodat voldaan kan worden aan de al dan niet tijdelijke toegenomen vraag. Daarmee is het dus ook belangrijk niet alleen de informatie over leveringsonderbrekingen in Nederland bekend te maken; maar ook die van de andere Europese lidstaten. Het verdringingseffect kan er namelijk voor zorgen dat door leveringsproblemen in een andere lidstaat ook problemen in Nederland ontstaan. Hoe eerder we weten dat er een mogelijk probleem kan ontstaan hoe beter.

Vraag2

Ook hierin volgen wij het antwoord van Zorg Inkoop Netwerk Nederland:
Leveranciers van kritische medische hulpmiddelen spelen een essentiële rol in het borgen van de continuïteit van zorg. Deze rol is dan ook niet vrijblijvend, hier moet verantwoordelijkheid voor genomen worden. Een tijdige melding van leveringsproblemen is hier onderdeel van. Indien een leverancier op dit onderdeel in gebreke blijft, wordt de consequentie afgewenteld op de zorg en de samenleving. Een boete dient als handhavingsmiddel en geldelijke compensatie hiervoor. Daarbij moet het boetestelsel in lijn zijn met wat andere Europese lidstaten als handhavingsinstrumenten inzetten. Anders kan een fabrikant ervoor kiezen om de mogelijk lagere boete in Nederland te accepteren, om zodoende hogere boetes in andere landen te vermijden. Daarnaast is het alleen inzetten van administratieve boetes te beperkt; daarmee zou er voor fabrikanten alleen een financiële afweging zijn om een melding te maken. Een fabrikant moet verplicht kunnen worden correctieve acties te ondernemen om de continuïteit voor de zorg te borgen. Denk aan het aanbieden van alternatieven van andere fabrikanten; het, indien nodig, verzorgen van opleidingen voor het veilig gebruik van het alternatief, het ondersteunen bij het opstellen van vernieuwde protocollen en het accepteren van gevolgschade die een instelling leidt vanwege het ontbreken van de dan kritische materialen.

Zie ook artikel 113 van de MDR en artikel 106 van de IVDR