Regeling speellimieten en speelgedrag

Reactie

Vraag1

Er is een lobby gaande door christelijke politici om online kansspelen te torpederen. Zij haten het dobbelen, dat ze beschouwen als zondig. Deze politici hebben geprobeerd de legalisering ervan tegen te houden, maar dat is mislukt doordat een ruime Kamermeerderheid er voorstander van was.

Sindsdien zijn deze slechte verliezers op een activistische manier aan het proberen de sector de nek om te draaien. Zo heeft de ChristenUnie in het regeerakkoord geregeld dat er een Rapporteur Verslavingen kwam, die vervolgens door een ChristenUnie-bewindspersoon benoemd is. Het mag geen verbazing wekken dat de eerste activiteit die deze psychiater ondernam het bestrijden van online kansspelen was.

Het eerste bezwaar daartegen is de betutteling van vrije burgers, die daarmee gepaard gaat. Dat is helemaal een probleem als je ziet dat daar geen sprake van is als het om tabak en alcohol gaat, terwijl mensen die daar verslaafd aan raken dat vaak met de dood moeten bekopen.

Nog erger is de drogreden dat men verslaving wil bestrijden: het is juist de legalisering geweest die het monitoren van klanten mogelijk maakt; een verplichting die voor geen enkele tabakswinkel of slijterij bestaat. Daardoor kan tijdig ingegrepen worden als spelers de controle over hun gedrag kwijtraken. Als er enkel illegaal gegokt kan worden, heeft de overheid geen overzicht meer over het probleem van gokverslaving. En dat is precies de (ongezonde) situatie waar de christelijke partijen zich, blijkens hun verzet, hard voor maken.

Centraal moet staan de veiligheid van de gokconsument en die is gediend bij legale websites. Daarbij moet men bedenken dat slechts een klein percentage van spelers verslaafd raakt, terwijl daar sprake van is bij alle dagelijkse drinkers en rokers. Het is niet verdedigbaar dat de overheid wat dat betreft met twee maten meet. Men moet het plezier dat een miljoen mensen beleven aan het plaatsen van weddenschappen niet moralistisch als een misstand willen zien die bestreden dient te worden. Respect voor de vrijheid van de individuele burger dient eerste prioriteit te zijn in onze westerse beschaving, en niet de agenda van lobbyisten met dubieuze en zeker wetenschappelijk niet te verdedigen doelstellingen.