verbod op het gebruik van stroomstootapparatuur

Reactie

Vraag1

Ik ben gedragswetenschapper als beroep, daarnaast train ik Arabisch volbloed hengsten voor internationale shows, en heb ik drie mechelse herders in bezit gehad. Ik sluit aan bij de afschaffing van de stroomstoot geven bij onervaren mensen. Onjuist gebruik veroorzaakt stress. In veel gevallen is het ook overbodig, echter mijn derde herder, is een ander verhaal. Waar de eerste honden best onder de indruk waren van een correctie, is deze herder dat niet. Energie kwijtraken door apporteren kon niet, want als het “klaar” was kwam de frustratie bij haar,enkel dit woordje was voldoende om mij hoog zwanger in de hand te bijten, zij was nog niet klaar. Een lichte correctie hielp niet, de volgende ronde een zwaardere hielp ook niet, ze bleef bijten. Ik wilde winnen want opgeven zou voor mijn toekomstige kind geen veilige situatie creëren. Een flinke por in de zij, nog steeds beet ze bij het woordje “klaar”, een ruk aan dr oren zou wel effect hebben, helaas, wederom gebeten, tot het uiterste redmiddel, een fixe schok. De hond heeft geleerd: dit ging te ver, de baas bijten kan niet en heeft ze nooit meer gedaan. Zo corrigeerde ik ook de hengst met de zweep, die wel een gevecht met me aan wilde gaan en steigerend voor me neerdaalde, hij schampte mijn neus, een stap naar voren en ik was er niet meer geweest. Of een cliënt die ik wel flink moest fixeren nadat hij mijn collega met bordscherven op zijn hoofd inhakte. Soms is doorpakken noodzakelijk. vechten met tanden zoals in een honden roedel gebeurt, kan ik niet. Inmiddels ben ik een tetanus prik rijker, een blije hond rijker, zij laat immers mensen met open mond kijken wanneer ik samen met het paard over de vlakten race. Het gaat ook zo goed want ze komt namelijk als ik roep, ze rent niet meer achter auto’s aan op de 80 weg, dat scheelt ook een hoop auto-ongelukken. Correcties door middel van stroom zijn zelden nog nodig bij de hond, ze kent het woord nee, wat voor haar duidelijk is. Mijn paard en hond en cliënt hebben respect gekregen voor mij, waardoor ik ze zelfs alle drie (hond paard en client) tegelijk veel plezier heb kunnen geven. Mijn conclusie hiermee is, soms is er geen ander redmiddel, juist gebruik en correcties en beloningen op het juiste moment en niveau, zijn cruciaal, anders leefde ik niet meer, mijn hond niet meer vanwege bijtincidenten, en mijn collega niet omdat hij het niet overleefd zou hebben zonder fixatie. Gelukkig mogen we nog ingrijpen.

Vraag2

Geef honden een kans, we hebben doordat het mocht de ideale gezinshond. Het woordje nee is nu voldoende.