Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Lees volledige tekst in bijlage.

Een dag na 9/11 zat ik in de 2e klas op de middelbare school tijdens de les scheikunde als enige moslim, en als enige Marokkaanse Nederlander aandachtig te luisteren naar onze docent. De witte jongens om mij heen hadden het over het incident, en met volle borst en zonder enig schijntje van schaamte riepen ze dat Mekka platgebombardeerd moest worden. De anderen reageerden daarop dat dat niet voldoende was en dat de hele regio (lees: zuidwest Azië en Noord Afrika) weggevaagd moest worden.

Wat bracht ze om zulke genocidale en terroristische uitingen te doen zonder bang te zijn voor enige repercussies? Was 9/11 het enige wat nodig was om deze racistische, islamofobe en gewelddadige statements te maken? Of voelden ze zich veilig omdat ze in een land leven wiens fundamenten van rijkdom en macht gebouwd zijn op genocide, terreur en een ongekende gewelddadig verleden van kolonialisme? Een geschiedenis die haar wortels diep heeft gegrond in onze wetten, in onze instituties en nog veel belangrijker in onze breinen en harten?

Ik stel deze retorische vragen omdat voor mij en mede historisch gemarginaliseerde Nederlands zaken niet beter zijn geworden. Integendeel, het is aanzienlijk erger geworden. Onderzoek na onderzoek na onderzoek na onderzoek toont aan hoe diepgeworteld racisme, islamofobie en andere vormen van illegale en onrechtvaardige uitsluiting institutioneel zijn, maar ook zeker alledaags! En in plaats dat er een crisis wordt uitgeroepen of er op zn minst iets aan wordt gedaan, wordt onze tweederangs burgerschap verder gecementeerd. Een bizarre gewaarwording; groepen mensen die extra bescherming horen te krijgen worden verder aangevallen.

Lees volledige tekst in bijlage.

Bijlage