VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap
Reactie
| Naam | CV Works (B Prins) |
|---|---|
| Plaats | Krimpen aan den IJssel |
| Datum | 13 augustus 2013 |
Vraag1
Het kabinet is van mening dat de ratificatie van het Verdrag een belangrijke bijdrage zal leveren aan het realiseren van de inclusieve samenleving. Voor het realiseren van de inclusieve samenleving is ook van belang om in overeenstemming met artikel 8 van het verdrag de bewustwording ten aanzien van personen met een handicap te bevorderen. Het gaat hier om het bevorderen van de bewustwording van de capaciteiten van personen met een handicap en de bijdragen die zij leveren aan de samenleving. Ook gaat het om het bevorderen van de bewustwording van de belemmeringen, de drempels die personen met een handicap in de samenleving tegenkomen en die hen beletten volledig en op voet van gelijkheid met anderen in de samenleving te participeren.Kunt u aangeven hoe de bewustwording ten aanzien van personen met een handicap kan worden bevorderd? Kunt u aangeven welke bijdrage u levert aan het bevorderen van de bewustwording en of deze bijdrage zich leent om breed toe te passen?
Ik richt mij voornamelijk op arbeidsparticipatie van mensen met een handicap en ben recent gestart om werkgevers te adviseren over Inclusief beleid, in het verlengde van MVO/CSR.
Wat mij het meeste opvalt is dat werkgevers bij mensen met een Wajong gelijk denken aan verstandelijk gehandicapten en zich mensen met een handicap zonder Wajong (zoals in mijn geval) al helemaal geen raad weten. Met name het verschil tussen het hebben van een Wajong status en deze niet hebben is mij persoonlijk een grote doorn in het oog. In het kader van de invoering van de het VN Verdrag voor de Rechten van mensen met een handicap, lijkt het mij als eerste van belang dat dit onderscheid bij arbeid wordt verwijderd.
Op dit moment is het zelfs zo, dat bij de Rijksoverheid mensen met een handicap de voorkeur krijgen indien zij voldoende gekwalificeerd zijn, echter is het zo dat indien je GEEN Wajong status hebt niet welkom bent bij de Rijksoverheid. Het is zelfs zo ernstig, dat een van de uitvoerende beleidsmedewerkers van het Ministerie van BZK aangeeft, dat mensen zonder Wajong niet worden aangenomen omdat zij geen subsidie krijgen.
Als de Rijksoverheid dit onderscheid al maakt, hoe moet het bedrijfsleven dit dan als voorbeeld zien? Want het bedrijfsleven ziet bij voorbaat al een probleem als je minder uren kan werken en als ze dan geen subsidie krijgen, willen ze je niet hebben.
Kortom, werk aan het oneerlijke onderscheid tussen mensen met een Wajong/WIA/WAO status en zij die zonder status hun weg proberen te vinden en zich niet laten beperken door een handicap.
In het verlengde hiervan, is het noodzakelijk dat er een duidelijk onderscheid komt tussen mensen met een handicap zonder en zij met een HBO of hogere opleiding, want juist deze groep komt niet op de juiste plek op de arbeidsmarkt terecht. Voornamelijk omdat zij niet kunnen instromen binnen de voorwaarden die werkgevers stellen als bijvoorbeeld een fulltime dienstverband of het doorlopen van een traineeship wat ook fulltime is.
Beide groepen hebben een unieke vraag op de arbeidsmarkt en daarom ben ik ook met mijn advies aan werkgevers begonnen. Dit is een punt wat ik ook al meerdere malen in het kader van de Participatiewet heb aangekaart bij verschillende TK fracties en geprobeerd aan te kaarten bij het Ministerie van SZW.
Vraag2
Volgens het Verdrag kunnen de Staten geleidelijk aan de verwezenlijking van de economische, sociale en culturele rechten uit het Verdrag werken. Staten hebben hierbij een grote mate van beleidsvrijheid. Ook in het Regeerakkoord van 2012 “Bruggen slaan” wordt uitgegaan van een geleidelijke tenuitvoerbrenging van het Verdrag. Bij de vraag hoe aan die geleidelijke tenuitvoerbrenging in de loop der tijd vorm zal worden gegeven, spelen het stellen van prioriteiten en budgettaire overwegingen vanzelfsprekend een belangrijke rol. Uitgaande hiervan, kunt u aangeven wat voor u een prioriteit is en hoe aan een eventuele investering op dat punt het beste vormgegeven kan worden?Zoals mijn onderzoek (in de bijlage) al aangeeft is het aanpassen van wetgeving binnen de Sociale Zekerheid pas echt mogelijk op het moment dat mensen met een handicap een gelijkwaardige positie krijgen op de arbeidsmarkt. Een belangrijk onderdeel van de haalbaarheid van de Participatiewet is de toegankelijkheid tot werk, de mogelijkheid om op je werk te verschijnen door betrouwbare zorg op de tijden dat je het nodig hebt en het noodzakelijke vervoer naar je werk.
Kortom, geleidelijke invoering is een prachtig idee, maar indien het Kabinet wil dat de Participatiewet een echte kans van slagen heeft, is het nodig om in het kader van het VN Verdrag voor de Rechten van mensen met een handicap, de arbeidsmarkt toegankelijk te maken voor deze mensen met een handicap.
Een aantal punten zijn hierbij van cruciaal belang die in het kader van het VN Verdrag een grote rol spelen:
*Gelijkwaardige toegang tot onderwijs en vervolgonderwijs om aansluiting te vinden op de arbeidsmarkt,
*Aanpak van discriminatie op de arbeidsmarkt als het gaat om het hebben van een handicap,
*Werkgevers beter informeren over de mogelijkheden van mensen met een handicap en dit zonder onderscheid te maken tussen mensen met een handicap met of zonder status als Wajong/WIA/WAO,
*Werknemers met een handicap voldoende faciliteren om op hun werk te verschijnen door goede zorg op de juiste tijd en toegankelijk OV/aangepast vervoer,
*Binnen MBO/HBO/WO opleidingen aandacht besteden aan medewerkers met een handicap, en dan met name binnen de opleidingen in de richtingen HR en management omdat juist deze studenten de recruiters/werkgevers/leiders van de toekomst zijn en als zij al leren dat een handicap geen beperking op de werkvloer hoeft te zijn met de juiste aanpassingen en begeleiding, biedt dit mooie perspectieven voor een inclusieve arbeidsmarkt.
Indien het mogelijk is, zou ik graag mijn onderzoek verder toelichten.