Wijziging van de Participatiewet in verband met het op onderdelen in balans brengen van de wet tussen bestaanszekerheid, re-integratie en handhaving

Reactie

Vraag1

Deze wijzigingen zijn een aardig begin, om de Participatiewet iets te verbeteren, maar zijn zeker niet genoeg.

Chronisch zieken en arbeidsongeschikten, voor wie de Participatiewet niet tijdelijk is, maar die tot hun pensioen gevangen zitten in de bijstand, hebben veel meer wijzigingen nodig, of liefst nog een andere wet en uitkering.

De uitkering is ten eerste te laag. Chronisch zieken en arbeidsongeschikten hebben veel extra kosten, die van dit absolute minimum niet te betalen zijn. Zelfs met 1200 euro aan extra giften blijft dat lastig. Met de bijverdienregeling van 15 procent schiet je weinig op als je helemaal niet, of bijvoorbeeld maar maximaal drie uur per week kunt werken.

De kostendelersnorm zou voor alle leeftijden uit de Participatiewet moeten en de partnertoets en vermogenstoets, zouden voor chronisch zieken en arbeidsongeschikten niet moeten gelden.

Ook zou een verblijf in het buitenland niet tot 4 weken beperkt moeten worden. Een behandeling in het buitenland of langer verblijf bij familie of vrienden wordt zo onmogelijk gemaakt, terwijl dat juist heel goed zou kunnen zijn voor de lichamelijke en geestelijke gesteldheid van de chronisch zieke.

Ik kijk uit naar nog veel meer wijzigingen en verbeteringen, want ik zit zelf nog 22 gevangen in de bijstand voordat ik eindelijk met pensioen/AOW kan. Ook voor alle andere chronisch zieken en arbeidsongeschikten hoop ik op een betere wet. Als laatste gun ik ook mensen die nog wel kunnen werken een vriendelijke, op vertrouwen gebaseerde wet, die hen weer op weg naar werk helpt.