Wijziging van de Participatiewet in verband met het op onderdelen in balans brengen van de wet tussen bestaanszekerheid, re-integratie en handhaving

Reactie

Vraag1

Hierbij mijn reactie op nieuw artikel 24a.
- Ik ben allereerst verbaasd over de beperktheid van de reikwijdte van dit nieuwe artikel. In eerdere concept "Memorie van Toelichting" verwijzen jullie zelf naar niet-rechthebbend zoals vastgelegd in "Pwet artikel 11 (niet gelijkgesteld aan een Nederlander) of artikel 13 (detentie, verblijf buitenland, studerend) of artikel 15 (passende en toereikende voorliggende voorziening). Tevens wordt door jullie o.a. uitspraak CRvB aangehaald, ECLI:NL:CRVB:202:3517.
- "Grootste groep" lijkt mij klant met minderjarig kind(eren) en met een partner in het buitenland. Valt dit nu onder artikel 11 (partner in Ghana heeft immers geen verblijfsvergunning) en/of onder artikel 13 (partner verblijft in het buitenland)? In nieuw artikel 24a wordt de verandering dus beperkt tot "partner, vallend onder artikel 11". Dus dezelfde problemen voor een gemeente (inclusief rechtsongelijkheid tussen gemeenten) blijven bestaan, wel/niet verstrekken compensatie.
- Trouwens, gehanteerde 90% norm lijkt mij foutief. Sedert afschaffing specifieke alleenstaande oudernorm (90%) in de Pwet in 2015 en introductie van de alo-kop in het kindgebonden budget als vervanging van het missen van verhoging 20%, is er een verschil (lees bezuiniging). De alo-kop is vanaf 2015 lager dan 20%, in 2023 €320,67 (alo-kop) om respectievelijk €341,62 (20%). Een "standaard" alleenstaande ouder in de Pwet de alleenstaande norm + alo-kop (Belastingdienst) krijgt minder dan een alleenstaande ouder vallend onder nieuw artikel 24a.
- Ik zou een nieuwe norm introduceren ter hoogte van alleenstaande norm + alo-kop of nog beter, verwijzen naar een optelling van norm in artikel 21 onder a + alo-kop (mijn voorkeur). Is ook toekomstbestendig.
- En "tekstueel" zijn er meer eigenaardigheden. Een medebewoner wordt niet genoemd als beperking, dus niet toepassen artikel 22a. Het lijkt mij verder trouwens discriminerend dat mogelijk een kostendeler maar zeer zeker een jongere (21-) geen aanspraak kan maken op een hogere norm. Daar gaat mogelijk de rechter wat van vinden, zullen gemeenten corrigeren.
** KORTOM: gezien bijzonder kleine totale doelgroep zou ik beperkingen in leeftijd, niet rechthebbend partner of kostendeler achterwege laten. Dat heeft verder ook niets met budgettering te maken, meerkosten kan ik niet meer in promillages uitdrukken. Mijn ervaring is trouwens dat anders de gemeenten dit gewoon corrigeren. Of de rechter.