Wetsvoorstel tot wijziging van de re-integratieverplichtingen in het tweede ziektejaar bij werknemers van kleine en middelgrote werkgevers

Reactie

Vraag1

Het wetsvoorstel is niet constructief. Belang van werkgever staat voorop. De werknemer heeft het nakijken. Werknemers zullen zich emotioneel gechanteerd voelen, want het is allemaal zo sneu voor werkgever. De minister roept met dit voorstel alleen maar ellende af over werkgever en werknemer, binnen de kortste keren staat de onderlinge verstandhouding onder druk. De re-integratie wordt alleen maar ingewikkelder. Waarom? Wat is het probleem? In de huidige praktijk is afsluiten van het 1e spoor aan de orde van de dag, namelijk in die gevallen waar sprake is van duurzame beperkingen dat terugkeer in eigen werk niet mogelijk is of zal worden omdat van herstel geen sprake meer zal zijn. Daar is deze wet die de boel alleen maar op scherp zet, helemaal niet voor nodig. In goed overleg en met zorgvuldig onderzoek en onderbouwing door deskundigen krijgt de werkgever in de huidige praktijk al de volgens de minister kennelijk broodnodige duidelijkheid. Ga dan niet zitten zagen aan de stoelpoten van de werknemer. De uiterste termijn om een beslissing te vragen aan het UWV is 42 weken. Ruim ervoor zal werkgever al moeten gaan afwegen en met werknemer in gesprek moeten over de re-integratie na 52 weken verzuim. Dat is niet te doen. Hoe valt de kans op herstel van werknemer in te schatten? Wie wil en kan daar voor 42 wkn ziekte iets zinnigs over zeggen? Dan de rol van de bedrijfsarts. Als werkgever bij het UWV een aanvraag doet tot afsluiten van 1e spoor, is een verklaring van de bedrijfsarts nodig. Hoe kan de bedrijfsarts een redelijke inschatting maken van de herstelkansen van de werknemer? Hoe gaat de bedrijfsarts zijn verklaring onderbouwen? Door behandelaars te bevragen? En gaan die behandelaars zich dan in het nadeel van de werknemer uitlaten over de medische situatie van werknemer? Zodat deze zijn recht op terugkeer bij de eigen werkgever verliest? Men verwacht 13125 aanvragen per jaar. De minister weet dat het UWV achterstanden heeft? Hoe valt te verkopen dat het UWV 13125 aanvragen kan verwerken? Kortom: het wetsvoorstel levert een overbodige wet op, die de positie van arbeidsongeschikte werknemers ondermijnt, de verhouding tussen werkgever en werknemer, en ook die tussen bedrijfsarts, werknemer en werkgever, onder druk zet en verdere oplopende achterstanden bij het UWV zal opleveren. Ergo: wetgeving die geen problemen oplost maar enkel oplevert, is wetgeving die heel snel naar de prullenbak moet worden verwezen. Beter ten hele gekeerd dan ten halve gedwaald.