Wetsvoorstel tot wijziging van de re-integratieverplichtingen in het tweede ziektejaar bij werknemers van kleine en middelgrote werkgevers

Reactie

Vraag1

Als bedrijfsarts ben ik ben geen voorstander van dit voorstel.

Allereerst blijkt uit veel onderzoek dat het succespercentage van 2e spoor re-integratietrajecten niet veel hoger is dan 15-20%. Als re-integratie in het tweede ziektejaar slaagt, is dat voor een groot deel bij de eigen werkgever. Door dit voorstel zou dus de grootste kans op een succesvolle re-integratie in het tweede jaar komen te vervallen.

Erger nog vind ik de gevolgen van dit voorstel voor groepen van werknemers/patiënten met een ernstige ziekte waarbij een dermate lange duur van herstel nodig is dat re-integratie pas tegen het einde van het eerste ziektejaar kan beginnen. Daarbij valt b,v te denken bij veel vormen van kanker. De daarbij behorende behandeling maakt dat vaak pas na circa 9-10 maanden na de ziekmelding een situatie ontstaat dat de medewerker weer structureel belastbaar raakt en werkelijk kan gaan opbouwen. Dan heb je dus nog maar een paar maanden om terug te kunnen keren in je eigen werk. Rond de tijd dat je daarmee kunt aanvangen wil de werkgever met je in discussie of je wilt afzien van je re-integratiemogelijkheden in je eigen baan.

Ik probeer me voor te stellen wat dit voor deze werknemers betekent: allereerst een verlies van je gezondheid met veel onzekerheid. Vervolgens vrijwel direct de wetenschap dat er een grote kans bestaat ook je baan te gaan verliezen. Al die stress zal het herstel niet ten goede komen.