Wetsvoorstel tot wijziging van de re-integratieverplichtingen in het tweede ziektejaar bij werknemers van kleine en middelgrote werkgevers

Reactie

Vraag1

Vanuit mijn rol als expert op gebied van re-integratie van mensen met een visusbeperking de volgende reactie: als iemand slecht(er) gaat zien, blind wordt, is op veel vlakken revalidatie nodig. met dit voorstel kunnen werknemers druk ervaren om snel hun werk te hervatten, om te voorkomen dat dit na het eerste jaar niet meer kan. Dat is niet altijd realistisch. Juist deze groep gedijt bij routines (bekendheid met de omgeving, collega's, aanwezige appliciaties etc) om het werk weer te kunnen oppakken. Dit is met zeer grote regelmaat pas in het tweede ziektejaar een feit. Het maakt deze doelgroep extra kwetsbaar en hun baanzekerheid staat bij deze wetgeving zeer ter discussie. Uit de ervaring blijkt dat juist deze doelgroep het van Spoor 1 moet hebben, Spoor 2 levert doorgaans geen positief resultaat op. Het lijkt me daarom ook niet logisch de baan te geven aan een andere persoon, tenzij tijdelijk van aard.

Daarbij vind ik het opmerkelijk dat een werkgever tot de 42e ziekteweek zelfstandig kan besluiten dat de mogelijkheden in spoor 1 uit te sluiten zijn, zou dit ook niet samen met de kwetsbare werknemer moeten, los van het feit of een bedrijfsarts in week 42 al een goede prognose kan stellen, dat valt wat deze doelgroep betreft (ook na week 42) vies tegen. UWV doet blijkbaar een aantal checks. Op dit moment wachten vele mensen op hun keuring die al maanden is uitgesteld. waar haalt het UWV deze capaciteit vandaan?