Wet verbetering zekerheid flexibele arbeidskrachten

Reactie

Vraag1

Welk probleem lossen we hier op?

Medewerkers die meer zekerheid willen kunnen dat na 3 maanden claimen en daar waar dat lastig is wordt dat na 12 maanden sowieso vanuit de werkgever aangeboden. Als werkgevers zich daar niet aan houden dan moet de overheid daar streng op controleren (net zoals ze dat op deze wet willen gaan doen).
De praktijkervaring met nulurencontracten is dat een ruime meerderheid van de medewerkers die een aanbod krijgt dit niet aanneemt, veel medewerkers willen bijv. de mogelijkheid om in de vakantieperiode niet te hoeven werken. Zelfs in tijden dat de onzekerheid groot was (covid periode) kozen verreweg de meeste medewerkers toch niet voor een vast aantal uren omdat ze die verplichting niet willen hebben.

In deze wet lees ik dat een arbeidsovereenkomst van minimaal 1 uur per jaar wordt worden overeengekomen (feitelijk 3 uur want dat is de minimale oproep). Dat geeft medewerkers niet echt veel meer zekerheid over of ze volgende maand kun rekeningen kunnen betalen. Dus dan gaan we van 0-urencontracten naar 3-uren contracten, dat lijkt me niet echt een verbetering.
Verder lees ik ook dat je als werkgever een kwartaal vooruit een bepaalde mate van zekerheid moet hebben over wanneer je beschikbaar moet zijn voor werk. Wat is een 'bepaalde mate van zekerheid'? En hoe verhoudt dat zich dan tot de arbeidstijdenwet die zegt dat je uiterlijk 28 dagen van te voren je rooster moet krijgen?

Volgens mij wordt hier het beschreven probleem (mensen zijn onzeker over hun inkomen en stellen toekomstgerichte besluiten uit) niet opgelost. Zeker niet in een tijd dat er meer banen zijn dan mensen om het werk te doen (wat nog wel even zal blijven gezien de vergrijzing). Die oplossingen zitten meer in meer huizen bouwen, een basisinkomen invoeren, de armoedeval oplossen en de ZZP-ers met (te) lage uurlonen beter beschermen (en de ZZP-ers met prima uurlonen, die dus meer dan voldoende inkomen genereren lekker laten).