Wet vereenvoudiging banenafspraak en quotumregeling arbeidsbeperkten
Reactie
| Naam | E.M. Duiveman |
|---|---|
| Plaats | Utrecht |
| Datum | 25 februari 2020 |
Vraag1
Het doel van deze consultatie is tweeledig:1. Het informeren van de samenleving over de voorgestelde maatregelen;
2. Het verzamelen van reacties over de inhoud van het wetsvoorstel.
Zelf ben ik arbeidsongeschikt. Mijn beperkingen leveren veel stress op. 4 banen in 3 jaar tijd. Niemand wil me ‘houden’. Terwijl ik juist op zoek ben naar rust en stabiliteit én graag wil werken.
Ik herken wat er gezegd wordt over de werkgevers die gaan voor de ‘krenten in de pap’. Veelal de mensen die een lichamelijke beperking hebben en makkelijk kunnen worden ingezet.
Omdat ik niet onder ‘het doelgroepenbeleid’ val, is er al meerdere keren tegen me gezegd dat ik niet interessant ben. Alleen LKV en no risk polis blijken niet genoeg te zijn om mee te komen op de ‘normale’ arbeidsmarkt. Ik voel me weinig beschermd. En de verlieservaringen van een baan maken mij onzekerder. Ook wilde werkgevers mij het liefst in dienst nemen als ik minimaal 24 uur kon werken. Helaas is dat op dit moment niet mogelijk, het is voor mij lastig genoeg om in balans te blijven met 16 uur werk.
Belangrijk aandachtspunt vind ik dan ook de 25,5 uur. Is ‘clusteren’ van fte mogelijk? En als dat al mogelijk is, waarom vinden werkgevers mij dan interessanter als ik wel minimaal 24 uur werk? 2*25,5 is 51.
3* 17 is ook 51. Ik snap wel dat er voor drie mensen ipv meer van een organisatie gevraagd wordt. Is het daarom niet handig om ook de naar de inspanning van het bedrijf te kijken en naar het aantal mensen dat begeleid wordt?