wijziging van de Wet kinderopvang om aanspraak op kinderopvangtoeslag mogelijk te maken voor Oekraïense ontheemden

Reactie

Vraag1

De grote hoeveelheid financiële middelen die door de overheid worden uitgegeven, is reden tot ernstige zorg.
Concreet ten aanzien van dit voorstel:
Is de noodzakelijkheid en doelmatigheid van deze extra uitgave beoordeeld, mede in het licht van andere noodzakelijke uitgaven (waarvoor door deze regeling minder geld beschikbaar is)?
Daarbij dient ook mee te worden gewogen dat de overheid al in hoge mate kosten op zich neemt die het gevolg zijn van de keuze die mensen maken (het al dan niet krijgen van kinderen), dat de kosten van verzorging, opvoeding en scholing van kinderen al in grote mate door de overheid wordt gedragen terwijl bijvoorbeeld personen met een middeninkomen (of hoger) zonder kinderen dit bekostigen maar zelf geen aanspraak kunnen maken op vergelijkbare tegemoetkomingen.
Bijvoorbeeld de wijze waarop de gezondheidszorg is ingericht (de enorme kostenverhogingen in de afgelopen jaren die in hoge mate moeten worden toegeschreven aan het wensdenken van "marktwerking" (bijvoorbeeld de hoge kosten en de exorbitante beloningen bij zorgverzekeraars zoals Achmea) is een zware last voor de volledige Nederlandse bevolking, maar wordt voor kinderen tot 18 jaar al door de overheid gedragen.
Een ander relevant aspect bij deze regeling is dat reeds sprake is van (grote) krapte in de kinderopvang. Het bevorderen van gebruik van kinderopvang door extra toeslagen te verstrekken lijkt dan ook onwenselijk en de krapte juist te vergroten. In het voorstel wordt dit weliswaar genoemd, maar een daadwerkelijke afweging (nut / noodzaak / prioriteit) wordt niet gemaakt. Er zijn legio voorbeelden te noemen van urgente problemen die voorrang zouden moeten krijgen boven deze regeling.
Uitgangspunt zou bovendien moeten zijn dat iedereen primair zelf verantwoordelijk is voor de eigen situatie, daarbij zou het niet verstrekken van deze toeslag er mogelijk toe kunnen leiden dat kinderen in de eigen sociale kring worden opgevangen.
Het lijkt sowieso noodzakelijk dat kritisch wordt gekeken naar de verschillende tegemoetkomingen en bijdragen van de overheid, mede in het licht van actuele problemen zoals wooncrisis, klimaatcrisis etc. Een kleinere bevolking (dus minder kinderen) zou verschillende problemen hanteerbaarder maken. Stoppen met financieel tegemoetkomen van ouders meer dan één kind zou een belangrijke eerste stap zijn.