Wijziging van de Wet allocatie arbeidskrachten door intermediairs in verband met de invoering van een certificeringsplicht voor het ter beschikking stellen van arbeidskrachten

Reactie

Vraag1

In algemene zin juichen we de gekozen route sterk toe! De weg naar eigen, en gecertificeerd werkgeverschap voor uitzenders en detacheerders is de meest duurzame route die gekozen kan worden, en wordt naar verwachting de opmaat van een schone(re) branche. Slechts 2 kritische noten: a) Met de invoering van de WAB heeft de markt niet laten zien naar de wetgever te luisteren. Zie ook wet DBA. Payrollen werd zogenaamd uitzenden, slechts een enkele partij paste het bedrijfsmodel aan. ZZP bleef het verdienmodel aan de onderkant van de markt. Zes jaar na invoering DBA en twee jaar na invoering WAB moeten we concluderen dat dit straffeloos kan. De wetgever geeft geen blijk belang te hechten aan opvolging, de branche evenmin. Eén en ander staat dus met handhaving: het initiatief tot afdwingen kan niet liggen bij de zwakste partij (uitzendkracht) en de verantwoordelijkheid zelfregulering lijkt de branche niet te kunnen dragen. b) De waarborgsom zal met name een drempel blijken voor startende Nederlandse boetiek-starters: kleine, mooie formules in een niche. Voor grotere spelers zal het geen issue zijn, en ook niet voor de kwaadwillende. Er kan een mogelijk ongewenst effect optreden in de richting van faciliterende payrollers/franchise gevers. De ellende in de branche komt grotendeels voor rekening van cross-border staffers. Veel NL-uitzenders volgen wel al jaren het pad van certificering. Als mastodont met 27 jaar ervaring op deze markt vraag ik me in toenemende mate af of we cross-border staffing überhaupt moeten willen op basis van de uitzendformule.