Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 20..

Reactie

Vraag1

Ik maak mij ernstig zorgen dat deze nieuwe wet de privacy van burgers met voeten gaat treden en niet helpt om Nederland beter en veiliger te maken. Ik kan mij voorstellen dat veiligheidsdiensten in een moderne samenleving ook over moderne middelen moeten kunnen beschikken, maar het was nooit zomaar toegestaan om in iemands huis rond te gaan snuffelen. De wet lijkt dat mogelijk te maken in de digitale wereld.

Als je als kind geen geheimen kunt hebben voor je ouders heeft dit ernstige gevolgen voor het vertrouwen en de persoonlijke ontwikkeling. Kinderen praten minder en verstoppen hun geheimen dieper. Je moet als ouder veel energie stoppen in eerlijkheid en openheid, de grenzen van je kinderen respecteren en erop vertrouwen dat ze met je komen praten als er iets is.
De overheid lijkt zich met de wet al bij voorbaat toegang te willen verschaffen tot de dagboeken.

Overheden kunnen deze wet gebruiken om buiten het zicht van de burger het inlichtingenwerk te doen, in een bunker gaan zitten en algoritmes loslaten op een oneindige stroom data.
Alsof je in de vergelijking van het gezin ouders hebt die nooit thuis zijn, maar waarvan je weet dat ze je kamer hebben doorzocht. Dan wil je als kind snel het huis uit en heb je als ouder geen idee wat er echt aan de hand is.

Ik zou graag zien dat veiligheidsdiensten verplicht worden zich onder de mensen te begeven. Laat zien dat je mensen die een potentieel gevaar voor zichzelf en voor anderen zouden kunnen vormen wilt helpen voordat het een veiligheidsrisico wordt. Ik heb ervaring met hulpverleningstrajecten, de grote afwezige is altijd de overheid in een ouderlijke rol die zorgt voor vertrouwen.

Deze wet lijkt meer een snelle en goedkope oplossing. En, zoals de Nationale Ombudsman vandaag ook weer heeft aangegeven, snelle, goedkope en ondoordachte oplossingen gaan juist ten koste van de burger en maken van de overheid een onbetrouwbare partner.

Als laatste nog een vergelijking met het Thalys incident. Daar waren geen hulpdiensten die ingrepen. Het waren een docent, een zakenman, een student, een militair, gewone mensen. Als je zorgt dat gewone mensen goed in hun vel zitten en leren reageren op veiligheidsproblemen dan kom je al een heel eind. En daar schort het in de maatschappij ook wel eens aan. In het onderwijs is er geen aandacht voor het ontwikkelen van een stabiele persoonlijkheid. De vakken zijn doorgaans cognitief, veel leren, weinig psychologie of sociotherapie. Voorkomen is beter dan genezen!