Verzamelwet gegevensverwerking II

Reactie

Vraag1

Graag reageren wij op enkele punten:

Wet op RIVM art 7a
In vergelijking met de gegevensstroom van JGZ naar RIVM valt op dat de gegevensstroom van zorgaanbieders naar RIVM:
- Geen verwijzing bevat naar inperking van gegevens tot het doel / taak van de uitvoerder van bevolkingsonderzoek. Die staat weliswaar in Wpg art 6c, maar daar wordt niet naar verwezen, terwijl dit bij de artikelen rondom vaccinaties wel nadrukkelijk is vermeld
- Geen bezwaar mogelijkheid kent. Bij de JGZ is die wel expliciet aanwezig, bij bevolkingsonderzoek niet. In MvT wordt alleen toegelicht dat toestemming ontoereikend is, maar niets over de afweging om patiënten geen bezwaar mogelijkheid te geven. Dat roept veel verwarring op aangezien de zorgaanbieders doorgaans werken met:
o Uitdrukkelijke toestemming, waarbij een ‘nee’ antwoord een uitdrukkelijk bezwaar inhoudt
o Veronderstelde toestemming, waarbij er geen toestemming nodig is, maar de patiënt wel een bezwaar mogelijkheid kent
Nu ontstaat er een verplichting zonder toestemming en zonder bezwaar en dat leidt tot handelingsverlegenheid, vooral omdat wetsvoorstel en toelichting hier niets over zeggen; het dus open laten.

WLZ, WMO en indicatieorganen
Algemene opmerking dat een belangrijk knelpunt met deze wetsvoorstellen niet wordt aangepakt: de gegevensuitwisseling tussen zorg die onder verantwoordelijkheid van gemeenten valt enerzijds en de zorg die onder de zorgverzekeringswet / wlz valt anderzijds. Het knelpunt is hier dat de toestemming die in de ‘verzekerde zorg’ geldt, niet zondermeer mogelijk is in de ‘gemeentelijke zorg’. Er is een fundamentele beperking op het gebruik van toestemmingen voor overheden, omdat de AP aangeeft dat een toestemming aan een (gemeentelijke) overheid niet in vrijheid gegeven kan worden, dus niet als verwerkingsgrond gebruikt mag worden. Dat vergt dus een andere grondslag. Het van groot belang dat die ook meegenomen wordt.

De acceptatie van een gemeenschappelijke toestemmingsvoorziening komt mogelijk in het gedrang als huisartsen namens CIBG-toestemming moeten vragen voor beschikbaar stellen voor Europese uitwisseling. Immers een dergelijke gemeenschappelijk voorziening legt de toestemmingskeuze bij de burger en verlicht daarmee de administratieve belasting van de zorgaanbieder. Laat daarom die toestemming ook opnemen in de toestemmingsvoorziening.