Regeling kwijtschelding belastingen medeoverheden

Reactie

Vraag1

We hebben al zo'n lappendeken aan regels om de lusten en lasten eerlijk-achtig te verdelen, moet er nu echt weer eentje bij?

Hoeveel parameters bepalen eigenlijk welk welvaartsniveau we iemand gunnen? De leeftijd, het aantal uren dat iemand in de arbeidzame levensfase (al dan niet betaald) werkt, afgezet tegen de eventuele beperking(en) en/of ziekte(s) van de persoon zelf en de eventuele externe factoren die werk in de weg staan (zoals pandemieën en de vraag op de arbeidsmarkt), en de maatschappelijke waarde van dat eventuele werk (of juist de maatschappelijke schade als dat "werk" crimineel van aard is en/of als de persoon zich verwijtbaar in schulden steekt), en afhankelijk van wie je het vraagt misschien ook de sociale status, dan heb je denk ik alle parameters wel gehad. Een stelsel dat met een groter aantal etiketten en regeltjes werkt dan het aantal relevante parameters zit onnodig ingewikkeld in elkaar.

Is eenmaal duidelijk welk welvaartsniveau we iemand minimaal en maximaal gunnen, dan is het rechttoe rechtaan rekenwerk of de persoon binnen die bandbreedte zit en zo nee, hoeveel geld hij of zij moet ontvangen van, of afdragen aan, de Staat om er alsnog binnen te komen.

Bij die berekening zou ik eventueel spaargeld meetellen als fictief inkomen: iemand in de bijstand met 2.000 euro op de bank die statistisch nog 20 jaar te leven heeft, kan (inflatie en spaarrente buiten beschouwing gelaten) zich precies evenveel of even weinig veroorloven als met 100 euro per jaar aan bijverdiensten maar zonder spaargeld. Net zo zouden eventuele niet verwijtbare schulden moeten meetellen als fictief negatief inkomen.

Het is prima om bij beleidsvorming extra goed te kijken hoe de plannen uitpakken voor de grootste pechvogels, maar de regels zelf zouden generiek moeten zijn. In dit geval: geef de gemeentes de bevoegdheid om elke burger in redelijkheid, op basis van objectieve criteria, financieel te ondersteunen, en laat de gemeentes en de landelijke overheid met enige regelmaat de ervaringen bespreken om bottom-up beleid te ontwikkelen waar vraag naar is.

Bovenal: laat die financiële ondersteuning lineair afhangen van de relevante numerieke parameters, want elke niet-lineariteit maakt het hele stelsel complexer. In het bijzonder de armoedeval zou niet bestaan als alle regelingen lineair waren. Immers, de optelsom van lineaire relaties is zelf ook weer lineair, en kan dus nooit resulteren in de armoedeval die uit de aard der zaak niet lineair is.