wet natuur
Reactie
| Naam | ing. APW van de Sande |
|---|---|
| Plaats | Driebergen |
| Datum | 17 november 2011 |
Vraag1
(1) Dragen de voorgestelde wijzigingen ten opzichte van de huidige natuurwetgeving bij aan de balans tussen ecologie en economie?(2) Is het voorliggende wetsvoorstel voor de praktijk duidelijk en uitvoerbaar?
(3) Heeft u verder nog opmerkingen over de inhoud van het wetsvoorstel en de toelichting?
Graag wil ik kort reageren op vraag 1.
Ik ben van mening dat deze nieuwe Wet Natuur de nu reeds bestaande onbalans tussen economie en ecologie nog verder doet toenemen.
Hierbij de volgende toelichting.
In de laatste helft van de vorige eeuw zijn door verstedelijking en landinrichting de natuurwaarden drastisch afgenomen en voor een belangrijkdeel teruggedrongen tot de thans overgebleven natuurgebieden en enkele kleinschalige landschappen. Bijna het totale agrarische gebied in Nederland is optimaal ingericht voor een efficiënte landbouw. De onbalans tussen ecologie en economie in een agrarische metropool als Nederland is dan ook bijzonder groot.
Ik heb indertijd zitting gehad in een landinrichtingscommissie.
Bij de ruilverkavelingen en landinrichtingsprojecten zijn bij wijze van "compensatie" voor de verloren natuurwaarden, natuurontwikkelingsgebieden aangewezen en ingericht. De ecologische hoofdstructuur moet dan ook gezien worden als een raamwerk dat minimaal nodig is om onze ecosystemen nog enigszins te laten functioneren en de daarin aanwezige biodiversiteit duurzaam te laten voortbestaan. De planologische, waterhuishoudkundige en milieutechnische randvoorwaarden dienen te worden geöptimaliseerd t.b.v. duurzame instandhouding. Ontwikkelingen die daarmee in strijd zijn dienen te worden verboden. Het voorzorgsprincipe dient leidend te zijn: dus 'Nee, tenzij !'
Deze Wet Natuur neigt m.i. meer naar 'Ja, mits !', wat betreft ontwikkelingen in of in de omgeving van natuurgebieden. Dan zal het bij afwegingen steeds weer de natuur zijn die in moet leveren.
In een welvarend land als Nederland moet het mogelijk zijn om onze laatste resten natuur optimaal veilig te stellen en zelfs te herstellen. De vraag over balans komt dan ook 50 jaar te laat en is reeds beantwoord door onze nabij geschiedenis.