wet natuur
Reactie
| Naam | Mevr. F. Mols |
|---|---|
| Plaats | Groesbeek |
| Datum | 18 november 2011 |
Vraag1
(1) Dragen de voorgestelde wijzigingen ten opzichte van de huidige natuurwetgeving bij aan de balans tussen ecologie en economie?(2) Is het voorliggende wetsvoorstel voor de praktijk duidelijk en uitvoerbaar?
(3) Heeft u verder nog opmerkingen over de inhoud van het wetsvoorstel en de toelichting?
(1)
Hoe komen ambtenaren op uw ministerie met droge ogen tot de formulering van deze vraag? We leven nu al met 7 miljard mensen op de aarde die we maar liefst vier keer overvragen, de balans is dus al lang zoek. Elk jaar putten we die aarde nog meer uit. De ecologie is uit het evenwicht geraakt door ongebreidelde economische groei. Juist landen zoals de onze die de aarde zo op de proef hebben gesteld, zouden zich moeten schamen.
(2) In tegenstelling tot wat deze wet doet, beginnen alle internationale verdragen (waar ons land partij in is) met een algemene zorgplicht ten aanzien van de gehele inheemse flora en fauna en hun natuurlijke verspreidingsgebieden en/of habitat. Pas in latere artikelen reppen deze verdragen en richtlijnen over de specifieke bescherming die met uitsterven bedreigde soorten verdienen. Deze verdragen en richtlijnen gaan uit van nationale beschermingsmaatregelen en bieden dus geen ruimte voor 12 verschillende provinciale invullingen. Dit in tegenstelling tot het voorliggende wetsvoorstel.
(3) Het kan niet zo zijn dat de versimpeling die deze wet voorstaat er straks toe gaat leiden dat louter internationaal bedreigde soorten door bescherming gehandhaafd worden, terwijl op Nederlandse schaal bedreigde of kwetsbare soorten in hun belang worden geschaad.
Enkele van deze soorten bevinden zich nu al niet in een gunstige staat van instandhouding. Verder zijn er soorten die door hun leefwijze en de hoge dynamiek en het intensieve landgebruik door ons mensen, alleen in een gunstige staat van instandhouding te handhaven zijn, indien zij extra bescherming genieten.
Meest duidelijke voorbeeld hiervan is de das die extra kwetsbaar is door zijn traditionele leefwijze in sociaal familieverband en eeuwenoude burchten en vaste trekroutes van burcht naar voedselgebieden. Op uitdrukkelijk aandringen van de Tweede Kamer werd voor de das een reddingsoperatie uitgevoerd in nota bene drie vijfjarenplannen. Het zou ronduit verwerpelijk zijn als alle betrokkenheid van velen in het buitengebied en de vele financiële offers en investeringen (alleen al door Rijkswaterstaat is meer dan 90 miljoen euro aan rasters en tunnels besteed) om deze soort uit het diepe dal omhoog te halen om niets zijn geweest.