wet natuur
Reactie
| Naam | W. van Heusden |
|---|---|
| Plaats | Harderwijk |
| Datum | 18 november 2011 |
Vraag1
(1) Dragen de voorgestelde wijzigingen ten opzichte van de huidige natuurwetgeving bij aan de balans tussen ecologie en economie?(2) Is het voorliggende wetsvoorstel voor de praktijk duidelijk en uitvoerbaar?
(3) Heeft u verder nog opmerkingen over de inhoud van het wetsvoorstel en de toelichting?
Er is een ijzersterke natuurwet nodig die op effectieve en efficiënte wijze bescherming biedt aan ons nationale natuurlijk erfgoed in tijden dat het economisch goed gaat, maar juist ook in economisch mindere tijden. Daar voldoet het wetsontwerp niet aan. Integendeel. De balans economie-ecologie slaat nu nog steeds uit naar economie (zie de nog steeds afnemende aantallen van bv. Weidevogels; welk aandeel van projecten wordt natuurinclusief uitgevoerd?) en zal met deze wet nog verder de verkeerde kant uitslaan. De ontwikkeling van een overheid die de natuur ruimhartig beschermt, naar een overheid die natuurbeleid reduceert tot iets wat vooral hinderlijk is (of als zodanig wordt ervaren: zie het geringe aantal projecten dat geen doorgang kon vinden op ecologische gronden) en dit ook publiekelijk uitdraagt, is uiterst zorgelijk.
De degelijke en afgewogen natuurbescherming die de afgelopen honderd jaar in Nederland tot stand is gebracht met een gezamenlijk draagvlak bij politiek links en rechts, particulieren en overheid, boeren en beschermingsorganisaties dreigt met dit wetsontwerp te worden beëindigd. Ook aan de tendens in de samenleving naar meer streekeigenheid wordt in het wetsvoorstel volledig langs heengegaan door alleen te richten op wat Brussel voorschrijft. Hierdoor gaat de wetgever volledig voorbij aan ons nationale natuurlijke erfgoed dat gebaseerd is op de voor ons land kenmerkende diversiteit van het regionale natuurlijk erfgoed. Juist soorten van dit regionale erfgoed (bv. de Das) komen buiten de europees beschermde gebieden voor en verliezen een belangrijk deel van hun beschermde status. En dit naast de terugtrekkende beweging van de overheid op het vlak van de actieve gebiedsbescherming (realisatie EHS) en soortbescherming om ecologie weer in balans met economie te krijgen.
Het wetsvoorstel legt taken bij meer overheden dan voorheen. De uitvoeringslasten zullen door deze versnippering eerder groter dan kleiner worden. Initiatiefnemers zullen te maken krijgen met minder eenvormige uitvoering van de wet (denk aan gedragscodes FFw, aan Boswetcompensatie). Door alleen een nietje door drie wetten te doen en wat onderdelen te schrappen, wordt de wet niet duidelijker of beter uitvoerbaar voor de praktijk. Dat vraagt om een andere insteek, een overheid die burgers fasciliteert.
Of de natuurbescherming met de nieuwe wet nu effectiever, efficiënter, begrijpelijker en eenvoudiger wordt in vergelijking met de oude drie wetten is dan ook zeer de vraag.